Новости КПА. Газета “Коммунист Армении”: Интервью с первым секретарем ЦК КПА Ерджаником Казаряном
Интервью с первым секретарем ЦК КПА Ерджаником Казаряном
- Товарищ Казарян, политическая команда, пришедшая к власти в 2018 году, изначально уже имела антироссийские настроения, что стало очевидным при изучении их биографий, однако в последнее время, похоже, эти настроения еще более углубились и носят практический характер. Что скажете по этому поводу?
- Как вы верно заметили, они еще в бытность свою оппозиционерами отличались антироссийскими идеями и заявлениями, и после захвата власти ожидать, что они изменят свои подходы, было просто неразумно. Еще в 2017 году, когда Никол Пашинян прошел в Национальное собрание по списку блока “Исход”, он начал заявлять, что Армения должна выйти из ОДКБ и ЕАЭС, логическое продолжение чего мы наблюдаем сейчас. Агитпроп власти постоянно публикует ложные новости и обвинения и возлагает ответственность за все это на Россию. В многовековой армяно-российской дружбе, контактах не было ни одного случая, чтобы наши стороны направили друг другу дипломатическую ноту протеста. Если бы о подобном говорилось до 2018 года, люди подумали бы, что это из жанра абсурда, однако сегодня мы становимся свидетелями этого, что чревато очень тяжелыми последствиями.
Действующая власть, повинуясь своим внешним, западным инструкторам, пытается вытеснить Россию из нашего региона. Если это произойдет, со всей ответственностью заявляю, что спустя короткое время Республика Армения прекратит свое существование как международный политический субъект.
-Тезис, выдвигаемый властями и поддерживающими их политическими силами, информационными агентствами, в основном заключается в том, что во время Арцахской войны ОДКБ не помогла нам, и сейчас она ничего не делает, а Европа и НАТО на данный момент являются лучшей альтернативой России и ОДКБ.
-Совершенный абсурд, эти голословные заявления, не имеющие ничего общего с реальностью, направлены на то, чтобы вызвать противоречия в армяно-российских отношениях и углубить их. Именно армянская сторона, пытаясь дискредитировать ОДКБ в глазах мирового сообщества, возбудила уголовное дело и арестовала генерального секретаря ОДКБ Юрия Хачатурова. В дальнейшем, конечно, выяснилось, что он был невиновен, и его оправдали, как и следовало ожидать. ОДКБ периодически предупреждала армянскую сторону о том, что Азербайджан готовится к нападению, предлагала провести военные учения в Армении, разместить здесь войска ОДКБ и т.д., но все эти предложения остались без ответа.
Конечно, я не полностью оправдываю поведение ОДКБ, особенно в последнее время в связи с оккупацией Азербайджаном армянских земель, но я и не говорю, что в этом полностью виновата эта организация. Если армянская сторона ничего не делает для защиты своей земли, можете ли вы сказать, что должен делать кто-то другой? Есть простая истина. Мы видели, как Азербайджан на глазах у всего мира изгнал армян из Арцаха, подвергнув их геноциду в самом широком смысле этого слова, но весь мир, как и следовало ожидать хранил каменное молчание. Согласно периодическим угрозам армянских властей и президента Азербайджана, азербайджанцы готовятся силой захватить Зангезурский коридор, объявленные ими “анклавы” и т.д., но этого не происходит. Задайте себе вопрос, в чем причина, что они не прибегают к силе оружия. Ответ один: есть сдерживающее обстоятельство, и имя этому сдерживающему обстоятельству – Россия, все остальные аргументы пусты и необоснованны.
Что касается того, что НАТО и Евросоюз могут заменить или быть альтернативой России, то это тоже совершенная глупость. Хочу, чтобы вы меня правильно поняли: я не говорю, что нужно изолироваться от всего мира, но и вовлечение в крупные империалистические игры в этой капиталистической системе и превращение в разменную монету в руках крупных центров может иметь только один исход: полное уничтожение Армении и очередной геноцид армянского народа.
-Министр обороны Великобритании в своем выступлении заявил, что они готовы помочь Армении в борьбе с агрессией со стороны России, если армяне решат сменить политический вектор. Армянская сторона заключает военные соглашения с Францией, Грецией, интерпретируя это как диверсификацию оборонной сферы.
-Кому могло прийти в голову, что армяне могут нуждаться в защите от русских? Вы понимаете, насколько плоха наша ситуация, если в армянской действительности могут обсуждаться подобные вопросы? То есть нас хотят защитить страны, совершившие первый в мире геноцид, от страны, благодаря которой мы спаслись от геноцида и создали государство. Вместе с русскими мы победили фашизм, освободили мир от коричневой чумы, а сегодня нам предлагают спасти нас от наших братьев. Все это было бы очень смешно, если бы на самом деле не было так трагично.
Уже не в первый раз британцы пытаются ценой жизни армян решить свои определенные проблемы, к тому же не жизненно важные. В 1920 году британцы так же “помогали” армянам, дали несколько тысяч винтовок, пару пушек и британскую форму для армянской армии. Все мы знаем, что произошло в результате: Армения, стоящая на грани исчезновения, была спасена только благодаря большевикам. Британцы и сейчас могут оказать такую же “помощь” и в конце снова заявить, что британские корабли не могут подняться в горы армянского Тавра. Армению ведут по сценарию Украины. Я не раз говорил, что Армения интересна Западу ровно настолько, насколько они смогут навредить России посредством Армении, это пророческая истина, догма. Ложно также утверждение о том, что Карабах не был международно признан, поэтому европейские страны не смогли прийти на помощь. История доказывает нам совершенно обратное.
- Товарищ Казарян, в последнее время озвученные премьер-министром мысли, в частности, вопрос изменения Конституции и возвращения сел Тавушской области, стали предметом широкого обсуждения. Что вы скажете по этому поводу?
- Конституция не игрушка, чтобы в нее вносили изменения кому вздумается. Конечно, наша Конституция почти полностью заимствована из конституции Франции, тем не менее, в ней есть положение о том, что любые территориальные изменения в стране должны осуществляться путем референдума. Следовательно, нынешние власти не могут просто так взять и сдать врагу наши территории. Они заявляют, что эти села не наши, в советские годы они были в составе Азербайджана и так далее. Давайте посмотрим на проблему с другой точки зрения.
В настоящее время в условиях этого общественного строя сложилась такая ситуация, что в ближайшем будущем мирное армяно-азербайджанское сосуществование стало практически невозможным, как бы прискорбно это ни было. Если эти села считаются зоной безопасности, не подрывает ли их сдача врагу систему безопасности, к тому же в той части, где более или менее сформирована линия обороны? Такое действие является ничем иным, как государственным преступлением. Тем более в том случае, когда противник не дает вам никаких гарантий, что война не начнется. То есть вы сознательно ослабляете свои позиции в преддверии ожидаемой войны.
А Конституцию нужно менять, но не на основе абсурдных предложений сегодняшних властей, а для обеспечения всеобщего благосостояния. Для этого необходимо отказаться от отношений капиталистического свободного рынка и закрепить это конституционно, однако это не вопрос сегодняшнего дня.
- На фоне всех этих разворачивающихся процессов люди, кажется, растеряны. Не происходит консолидации оппозиционных сил, ни одна сила не предлагает четкого выхода из сложившейся ситуации. Что вы скажете, готова ли Компартия организовать всенародное сопротивление или стать частью движения, предложенного какой-либо оппозиционной силой? Что делать людям, каков путь решения?
- Ответ на вопрос очень прост и ясен. Не надо быть академиком, чтобы понять, что основной сверхзадачей в разрешении создавшейся ситуации является немедленное отстранение нынешних властей. После этого необходимо нормализовать отношения с Россией, которая, кстати, сейчас находится в очень тяжелом положении, что подчеркнул также министр иностранных дел России Сергей Лавров, и вывести Армению из грязной игры империалистического зверинца.
Почему у оппозиционных сил не происходит консолидации или успешного процесса? На этот вопрос тоже есть ответ. Сегодня многие из оппозиционных сил продолжают прежние грязные нравы и традиции, вследствие чего и пришел к власти Никол Пашинян. В годы их правления в стране образовался политический вакуум, не формировались политические силы, почти все действующие силы были либо клиентами властей, либо подпитываемыми грантами Запада антинациональными силами. Поэтому в результате мы получили то, что имеем.
Я не хочу сейчас дискредитировать или поливать грязью оппозицию, сейчас не время для этого, поэтому ограничусь сказанным. Но когда распался СССР, и Армения стала “независимой”, с того дня и по сей день действующие власти занимались всем, кроме создания государства, поэтому сегодня рядовой гражданин не может их простить. Потому что складывалась абсурдная ситуация: армянская сторона выиграла первую арцахскую войну, но, как ни странно, победившая страна жила хуже, чем проигравшая. Вот и ответ на вопрос о неуспешности оппозиционных сил.
Что касается сплоченности, то мы открыты для сотрудничества, если речь идет о существовании Армении, однако за столь долгое время не было случая, чтобы силы, считающиеся парламентской оппозицией страны, обращались к нам с этим вопросом. Это тоже имеет свое объяснение: потому что они, не дожидаясь результатов процесса, начинают борьбу за должности, но, как я только что сказал, на данный момент не надо касаться этого, чтобы не нарушить и без того несостоявшееся оппозиционное поле.
- И, последний вопрос, товарищ Казарян, который, пожалуй, интересует многих. Компартию обвиняют в пассивности и бездействии на политическом поле. Насколько справедливы эти утверждения?
- Я не разделяю это мнение. Компартия ни на один день не прекращала свою деятельность. Скажу больше: в сложившейся сложной для страны ситуации мы с нашими российскими коллегами стараемся делать все возможное, чтобы быть максимально полезными нашей стране. Те же процессы происходят и на платформах международного коммунистического и рабочего движения. Иное дело, что люди не хотят этого видеть. Нас не приглашают на телевидение, не предоставляют эфир, потому что Компартия всегда говорит правду, а правду сегодня не хотят слышать ни власти, ни оппозиция. У нас нет достаточных ресурсов для поддержания более широких контактов с обществом, но уверяю вас, что все шаги в этом направлении предпринимаются. Партия сегодня является одной из самых состоявшихся на политическом поле страны, она имеет многолетний опыт, прочные территориальные структуры. Если люди хотят знать позицию Компартии или ознакомиться с ее деятельностью, уверяю вас, при желании они могут это сделать. И наш веб-сайт, и страница в Facebook работают, наш офис постоянно открыт, наша газета печатается, а все прочие утверждения, что мы якобы ничего не делаем, больше похожи на попытку дискредитации партии. Конечно, мы и впредь будем делать все возможное, чтобы как можно больше общаться с широкими слоями общества.
Статья из газеты “Коммунист Армении”.
Հարցազրույց ՀԿԿ Կենտկոմի առաջին քարտուղար Երջանիկ Ղազարյանի հետ։
-Ընկեր Ղազարյան, չնայած նրան, որ 2018թ իշխանության եկած քաղաքական թիմն ուներ հակառուսական տրամադրություններ, դա ակնհայտ էր դառնում նրանց կենսագրությունն ուսումնասիրելիս, բայց վերջին շրջանում կարծես այդ տրամադրություններն ավելի են ակտիվացել և կրում են գործնական բնույթ։ Ի՞նչ կասեք այս հարցի շուրջ։
-Ինչպես ճիշտ նկատեցիք, նրանք դեռ իրենց ընդդիմադիր եղած ժամանակ աչքի էին ընկնում հակառուսական գաղափարներով և հայտարարություններով և իշխանազավթումից հետո, սպասել, որ նրանք կփոխեին իրենց մոտեցումները, պարզապես անմտություն է։ Դեռ 2017թ, երբ Նիկոլ Փաշինյանը Ելք դաշինքի ցանկով անցավ Ազգային Ժողով, նա սկսեց հայտարարել, որ Հայաստանը պետք է դուրս գա ՀԱՊԿ-ից և ԵԱՏՄ-ից, ինչի տրամաբանական շարունակությանն ականատես ենք լինում հիմա։ Իշխանական քարոզչամեքենան անընդհատ հրապարակ է նետում կեղծ լուրեր ու մեղադրանքներ ու այդ ամենի պատասխանատու կարգում է Ռուսաստանին։ Հայ-ռուսական դարավոր բարեկամության, շփումների մեջ չի եղել երբևէ մի դեպք, որպեսզի մեր կողմերը միմյանց դիվանագիտական բողոքի նոտա հղեն, եթե նման բանի մասին խոսվեր նախքան 2018թ, մարդիկ կմտածեին, որ դա աբսուրդի ժանրից է, սակայն այսօր, ականատես ենք լինում դրան, ինչը հղի է շատ ծանր հետևանքներով։
Գործող իշխանություններն ամեն գնով, անսալով իրենց դրսի՝ արևմտյան հրահանգիչներին, փորձում են տարածաշրջանից հանել Ռուսաստանին։ Եթե այս պրոցեսն իրականություն դառնա, ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում եմ, որ շատ կարճ ամանակ անց՝ Հայաստանի Հանրապետությունը, որպես միջազգային քաղաքական սուբյեկտ, կդադարի գոյություն ունենալուց։
Իշխանությունների և նրանց սատարող քաղքական ուժերի, լրատվական գործակալությունների առաջ տարվող թեզն հիմնականում այն է, որ Արցախյան պատերազմի ժամանակ ՀԱՊԿ-ը մեզ չոգնեց, հիմա էլ ոչինչ չի անում, իսկ Եվրոպան ու ՆԱՏՕ-ն այս պահին լավագույն այլընտրանքն են Ռուսաստանին և ՀԱՊԿ-ին։
Կատարյալ անհեթեթություն, իրականության հետ որևէ աղերս չունեցող մերկապարանոց հայտարարություններ են դրանք, որոնք միտված են առաջացնել հակասություններ հայ-ռուսական հարաբերություններում և խորացնել դրանք։ Այդ հայկական կողմն էր, որ ամբողջ աշխարհի աչքի առաջ, փորձելով վարկաբեկել ՀԱՊԿ-ը՝ քրեական գործ հարուցեց ու կալանավորեց ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Յուրի Խաչատուրովին։ Հետո ինչպես իհարկե պետք է պարզվեր՝ նա անմեղ էր և արդարացվեց։ ՀԱՊԿ-ից պարբերաբար զգուշացրել են հայկական կողմին, որ Ադրբեջանը պատրաստվում է հարձակման, առաջարկել են անցկացնել զորավարժություններ Հայաստանում, այստեղ ՀԱՊԿ զորք տեղակայել և այլն, բայց այս բոլոր առաջարկները մնացել են անպատասխան։ Իհարկե ես ամբողջությամբ չեմ արդարացնում ՀԱՊԿ-ի հատկապես վերջին շրջանի պահվածքը՝ կապված Ադրբեջանի կողմից հայկական հողերի օկուպացիայի հետ, բայց չեմ էլ ասում, որ դրա ամբողջական մեղավորը ՀԱՊԿ-ն է։ Եթե հայկական կողմը ոչինչ չի անում սեփական հողը պաշտպանելու համար, կարող եք ասել, ուրիշն ի՞նչ պիտի անի։ Կա մի պարզ ճշմարտություն։ Մենք տեսանք, թե ինչպես Ադրբեջանն ամբողջ աշխարհի աչքի առաջ հայաթափեց Արցախը՝ բառիս ամենալայն իմաստով ցեղասպանության ենթարկելով տեղի հայերին, բայց քար լռություն ամբողջ աշխարհի կողմից, ինչը սպասելի էր։ Ըստ հայկական իշխանությունների և Ադրբեջանի նախագահի պարբերաբար սպառնալիքների, ազերիները պատրաստվում են ուժի միջոցով գրավել Զանգեզուրի միջանցքը, իրենց կողմից հայտարարված «անկլավները» և այլն, բայց դա տեղի չի ունենում։ Հարց տվեք ձեզ, ի՞նչն է պատճառը, որ նրանք չեն դիմում զենքի ուժին, պատասխանը մեկն է՝ կա զսպող հանգամանք և այդ զսպող հանգամանքի անունը Ռուսաստան է, մյուս բոլոր փաստարկները սին են և անհիմն։
Ինչ վերաբերում է նրան, որ ՆԱՏՕ-ն և Եվրամիությունը կարող են փոխարինել կամ այլընտրանք լինել Ռուսաստանին, դա ևս կատարյալ հիմարություն է։ Ես ուզում եմ, որ ինձ ճիշտ հասկանաք, չեմ ասում, թե պետք է մեկուսանալ ամբողջ աշխարհից, բայց նաև այս կապիտալիստական համակարգում խոշոր իմպերիալիստական խաղերի մեջ ներգրավվելն ու մեծ կենտրոնների ձեռքին մանրադրամ դառնալը միայն մեկ ելք կարող է ունենալ՝ Հայաստանի իսպառ վերացում և հայ ժողովրդի հերթական ցեղասպանություն։
Մեծ Բրիտանիայի պաշտպանության նախարարն իր ելույթում ասաց, որ նրանք պատրաստ են Հայաստանին օգնել Ռուսաստանի կողմից ագրեսիայից, եթե հայերը որոշեն փոխել քաղաքական վեկտորը, հայկական կողմը ռազմական պայմանագրեր է կնքում Ֆրանսիայի, Հունաստանի հետ՝ մեկնաբանելով սա, որպես պաշտպանության ոլորտի դիվերսիֆիկացիա։
ՈՒմ մտքով կանցներ, որ հայերը կարող են պաշտպանության կարիք ունենան ռուսներից։ Հասկանում եք ինչքան վատ է մեր վիճակը, որ հայկական իրականության մեջ կարող են նման հարցեր քննարկվել։ Այսինքն մեզ ուզում են աշխարհի թիվ մեկ ցեղասպան երկրները պաշտպանել այն երկրից, որի շնորհիվ մենք փրկվել ենք ցեղասպանությունից և ստեղծել պետություն։ Ռուսների հետ միասին մենք ջախջախել ենք ֆաշիզմը, ազատագրել աշխարհն դարչնագույն ժանտախտից, և այսօր մեզ առաջարկում են փրկել մեր եղբայրներից։ Այս ամենը շատ ծիծաղելի կլիներ, եթե իրականում այսքան ողբերգական չլիներ։ Առաջին անգամը չէ, որ բրիտանացիները փորձում են հայերի կյանքի գնով, իրենց համար որոշակի հարցեր լուծեն, այն էլ ոչ կենսական։ 1920թ էլ էին բրիտանացիները օգնում հայերին, տվել էին մի քանի հազար հրացան, մի երկու թնդանոթ և բրիտանական համազգեստ հայկական բանակի համար։ Արդյունքը բոլորս էլ գիտենք, թե ինչ եղավ՝ անհետացման եզրին կանգնած Հայաստան, որը փրկվեց միայն բոլշևիկների շնորհիվ։ Հիմա էլ կարող են նույն օգնությունը տրամադրել և վերջում կրկին հայտարարել, որ բրիտանական նավերը չեն կարող բարձրանալ հայկական Տավրոսի լեռները։ Հայաստանին տանում են ՈՒկրաինայի սցենարով։ Ես մեկ անգամ չէ, որ ասել եմ, Հայաստանը արևմուտքին հետաքրքիր է ճիշտ այնքանով, որքանով կկարողանան Հայաստանի միջոցով վնասել Ռուսաստանին, սա մարգարեական ճշմարտություն է՝ դոգմա։ Սուտ է նաև այն պնդումը, որ Ղարաբաղը միջազգայնորեն ճանաչված չէր, դրա համար եվրոպական երկրները չկարողացան գալ օգնության։ Պատմությունը մեզ լրիվ հակառակն է ապացուցում։
Ընկեր Ղազարյան, վերջին շրջանում լայն քննարկման առարկա դարձավ վարչապետի հնչեցրած մտքերը՝ մասնավորապես սահմանադրության փոփոխության և Տավուշի շրջանի գյուղերի վերադարձի հարցը։ Այս մասով ի՞նչ կասեք։
Սահմանադրությունը խաղալիք չէ, որ ով երբ ուզենա փոփոխություններ անի։ Ճիշտ է, չնայած նրան, որ մեր սահմանադրությունը գրեթէ ամբողջությամբ փոխառնված է Ֆրանսիայի սահմանադրությունից, այնուամենայնիվ այնտեղ կա դրույթ, որ երկրի տարածքային ցանկացած փոփոխություն պետք է իրականանա հանրաքվեի միջոցով։ Հետևաբար օրվա իշխանությունները չեն կարող հենց այնպես վերցնել ու թշնամուն հանձնել տարածքներ։ Հիմա կարող է հարց առաջանալ, որ ասում են այդ գյուղերը մերը չեն, դրանք խորհրդային տարիներիին պատկանել են Ադրբեջանին և այլն։ Եկեք հարցը դիտարկենք այլ տեսանկյունից։ Ներկայումս՝ այս հասարակարգի պայմաններում ստեղծվել է այնպիսի իրավիճակ, որ մոտ ապագայում, հայ-ադրբեջանական խաղաղ համակեցությունը համարյա անհնար է դարձել, որքան էլ, որ դա ցավոտ լինի։ Հիմա, եթե այդ գյուղերը համարվում են անվտանգային գոտի, արդյոք դրանք թշնամուն հանձնելը անվտանգային համակարգի խարխլում չէ, այն էլ այն հատվածում, որտեղ քիչ թե շատ կա կազմված պաշտպանական գիծ։ Նման գործողությունը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ պետական հանցագործություն։ Առավել ևս այն պարագայում, որ հակառակորդ կողմը չի տալիս քեզ որ մի երաշխիք, որ պատերազմ չի սկսի։ Այսինքն դու գիտակցաբար թուլացնում ես քո դիրքերը՝ սպասվող պատերազմին ընդառաջ։ Իսկ սահմանադրությունը պետք է փոխել, բայց ոչ թե օրվա իշխանությունների անհեթեթ առաջարկությունների հիման վրա, այլ համաժողովրդական բարօրության ապահովման։ Այն է, որ պետք է հրաժարվել կապիտալիստական ազատ շուկայական հարաբերություններից և այն ամրագրել սահմանադրորեն, սակայն դա ներկայիս հարց չէ։
Այս բոլոր ծավալվող գործընթացների ֆոնին մարդիկ կարծես մոլորվել են։ Տեղի չի ունենում ընդդիմադիր ուժերի համախմբում, ոչ մի ուժ հստակ ելք չի առաջարկում ստեղծված իրավիճակից։ Դուք ինչ կասեք, արդյո՞ք Կոմկուսը պատրաստ է կազմակերպել համաժողովրդական դիմադրություն կամ մաս կազմել որևէ ընդդիմադիր ուժի կողմից առաջարկված շարժման։ Ի՞նչ անեն մարդիկ, որն է լուծման ուղին։
Հարցի պատասխանը շատ պարզ է և հստակ։ Հարկավոր չէ ակադեմիկոս լինել հասկանալու համար, որ այս իրավիճակի լուծման առաջնային գերխնդիրը՝ օրվա իշխանություններին անհապաղ հեռացնելն է։ Նրանից հետո հարկավոր է կարգավորել հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ, որը ի դեպ գտնվում է շատ ծանր վիճակում, ինչի մասին երեկ շեշտեց նաև ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը և Հայաստանը դուրս բերել այս իմպերիալիստական գազանանոցի կեղտոտ խաղից։ Ընդդիմադիր ուժերի մոտ համախմբում կամ գործընթացի հաջողություն ինչու չի առաջանում, դրա պատասխանն էլ կա։ Այսօր ընդդիմադիր ուժերից շատերը շարունակում են նախկին կեղտոտ բարքերն ու ավանդույթները, որի պատճառով նաև իշխանության եկավ Նիկոլ Փաշինյանը։ Նրանց իշխանության տարիներին երկրում առաջացել էր քաղաքական վակուում, չէին ձևավորվում քաղաքական ուժեր, գործող համարյա բոլոր ուժերը կամ իշխանությունների հաճախորդն էին, կամ էլ արևմուտքի գրանտներով սնվող ապազգային ուժեր։ Դրա համար էլ արդյունքում ունեցանք այն ինչ ունեցանք։ Ես չեմ ցանկանում հիմա վարկաբեկել կամ ցեխ շպրտել ընդդիմության ուղղությամբ, հիմա դրա ժամանակը չէ, ուստի կսահմանափակվեմ այսքանով։ Բայց երբ փլուզվեց ԽՍՀՄ-ը և Հայաստանը դարձավ «անկախ», այդ օրվանից մինչ օրս գոյություն ունեցող իշխանությունները զբաղվեցին ամեն ինչով, բացի պետություն կերտելուց, դրա համար էլ այսօր շարքային քաղաքացին չի կարողանում ներել նրանց։ Որովհետև ստացվում էր մի աբսուրդային իրավիճակ, հայկական կողմը հաղթել էր առաջին արցախյան պատերազմում, բայց տարօրինակ կերպով հաղթող կողմը ավելի վատ էր ապրում քան պարտվողը։ Ահա և ընդդիմադիր ուժերի չհաջողելու պատասխանը։ Ինչ վերաբերվում է համախմբանը, ապա մենք բաց ենք համագործակցության համար, եթե խոսքը վերաբերում է Հայաստանի գոյությանը, սակայն այսքան ժամանակ չի եղել դեպք, որ երկրի խորհրդարանական ընդդիմություն համարվող ուժերը դիմեն մեզ այդ հարցով։ Դա էլ ունի իր բացատրությունը, որովհետև դեռ գործընթացի արդյունքը չտեսած կռիվներ են գնում պաշտոնների համար, բայց ինչպես նոր ասացի այս պահին պետք չէ դրան անդրադառնալ, որ չխաթարենք առանց այն էլ չկայացած ընդդիմադիր դաշտը։
ԵՎ վերջում ընկեր Ղազարյան մի հարց, որը թերևս հետաքրքրում է շատերին։ Կոմկուսին մեղադրում են պասիվության և աղաքական դաշտում բացակայության մեջ։ Որքանո՞վ են արդարացի այս պնդումները։
Ես չեմ կիսում այդ միտքը։ Կոմուսը ոչ մի օր չի դադարեցրել իր գործունեությունը, այլև ասեմ ավելին․ երկրի համար ստեղծված այս ծանր վիճակում մենք ջանում ենք անել ամեն բան մեր ռուս գործընկերների հետ, որպեսզի հնարավորինս օգտակար լինենք մեր երկրին։ Նույն պրոցեսները գնում են նաև միջազգային կոմունիստական և բանվորական շարժման հարթակներում։ ՈՒրիշ բան, որ մարդիկ չեն ցանկանում դա տեսնել։ Մեզ չեն հրավիրում հեռուստատեսություն, չեն տրամադրում եթերներ, որովհետև Կոմկուսը մշտապես ասում է ճշմարտությունը, իսկ ճշմարտությունն այսօր չեն ուզում լսել ոչ իշխանությունները, ոչ էլ ընդդիմությունը։ Մենք չունենք այնպիսի ռեսուրսներ, որպեսզի կարողանանք ավելի լայն շփման մեջ գտնվենք հասարակության հետ, սակայն վստահեցնում եմ Ձեզ, որ արվում են բոլոր քայլերը այդ ուղղությամբ։ Կուսակցությունն այսօր քաղաքական դաշտի ամենակայացած կուսակցություններից մեկն է, որն ունի երկարամյա փորձ, կուռ տարածքային կառույցներ։ Եթե մարդիկ ուզում են իմանալ Կոմկուսի դիրքորոշումները կամ ծանոթանալ գործունեությանը, վստահեցնում եմ Ձեզ, որ ցանկության դեպքում կարող են դա անել։ Աշխատում է և մեր կայքը, և ֆեյսբության էջը, մեր գրասենյակը մշտապես բաց է, տպագրվում է մեր թերթը, իսկ մնացած պնդումները, թե մենք ոչինչ չենք անում, ավելի շատ նման է վարկաբեկման փորձի։ Իհարկե մենք այսուհետ էլ անելու ենք ամեն բան, որպեսզի հնարավորինս ավելի շատ շփման մեջ լինենք հանրության լայն շերտերի հետ։
